عفیفه، شعبانعلی (23 خرداد ۱۳۳۷ - 18 فروردین ۱۳۶۶)، معاون گردان امام علی(ع) لشکر ۳۳ المهدی(عج)، نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی.
او در محلۀ کَهُویَه شهر لار* استان فارس متولد شد. پدرش غلام، مغازه‌دار و مادرش شاه‌بی‌بی درخشان، خانه‌دار بود. وضعیت اقتصادی خانواده، متوسط بود. شعبانعلی ۳ خواهر و ۳ برادر داشت و خودش فرزند سوم خانواده بود (فرهنگ ... فارس، جلد دوم، ص ۱۰۲۲).
شعبانعلی تحصیلات دورۀ ابتدایی (نظام قدیم شش کلاسه) را از ۱۳۴۳ تا ۱۳۴۹ش در دبستان مجتهدی (نام قدیم و جدید) و دورۀ متوسطه را از ۱۳۴۹ تا ۱۳۵۶ش در دبیرستان صحبت لاری (نام قدیم و جدید) شهر لار گذراند و در رشتۀ علوم تجربی دیپلم گرفت (معتمد).
او در سالهای قبل از انقلاب برای کمک به وضعیت اقتصادی خانواده، همزمان با تحصیل، در اوقات فراغت در یک مغازۀ حلوا فروشی در شهر لار کار میکرد (اخلاقی).
شعبانعلی به ورزشهای محلی، والیبال و شنا علاقمند بود و مدتی هم ورزش زورخانهای انجام می‌داد و از روحیۀ پهلوانی برخوردار بود. به خاطر استیل بدنی و قد و قامت مناسبی که داشت، در میادین ورزشی، شاخص بود (همو).
عفیفه در جریانات انقلابی، از فعالین شهر لار بود. شعارنویسی، تکثیر و توزیع نوارهای سخنرانی و اعلامیههای امام خمینی(ره) از اقدامات مستمرش بود. در مراسمات مذهبی و در ایام مصیبت اهلبیت(ع) در مساجد و محافل محل مداحی میکرد و در مدرسه بین همکلاسیها نسبت به مسائل مربوط به انقلاب روشنگری مینمود (همو).
شعبانعلی در ۵ بهمن ۱۳۵۷ برای دیدار و استقبال از امام خمینی(ره) عازم تهران شد اما با تأخیر ایجاد شده توسط حکومت پهلوی در ورود امام، به لار برگشت و زمانی که ورود امام در ۱۲ بهمن قطعی شد، به صورت نمادین کمیتۀ استقبال از امام خمینی(ره) را در شهرستان لار راهاندازی کرد (همو).
او در ۲۹ بهمن 1357 به همراه آیت‌الله سیدعبدالعلی آیت‌اللهی* امام جمعۀ لار (وفات: ۱۹ خرداد ۱۳۹۱) و آیت‌الله سیدمحمدحسین نسابه از علمای لارستان، به تهران رفت و با بعضی از مبارزین و مسئولان انقلابی کشور ملاقات داشتند (همو).
شعبانعلی در ۲۰ اسفند ۱۳۵۸ به عضویت بسیج سپاه پاسداران لارستان درآمد و در کلاسهای عقیدتی، سیاسی و نظامی بسیج در ساختمان سپاه پاسداران لارستان، به صورت متناوب شرکت کرد (همو).
او پس از پیروزی انقلاب با یک گروه جهادی که تحت عنوان "کمیته ابوذر" زیر نظر امام جمعۀ لارستان فعالیت داشت همکاری میکرد (همو).
عفیفه در ۱۳۵۸ش با هماهنگی مرکز استان، مأمور راهاندازی کمیتۀ امداد امام خمینی(ره) در لارستان شد و به صورت افتخاری با آن همکاری میکرد و به عنوان فردی ذی نفوذ با روحیۀ جهادی به روستاهای اطراف میرفت و مشغول تأمین زمین و ساخت مسکن برای مستضعفان می‌شد و تا نیمههای شب پیگیر برق‌رسانی و حمل و نقل مصالح ساختمانی بود (همو).
او در ۳ فروردین ۱۳۵۹ از سوی بسیج سپاه پاسداران لار به استان کردستان اعزام و با کمک پاسداران اعزامی در شهر سنندج مرکز استان، در سرکوب احزاب ضدانقلاب دموکرات و کومله شرکت داشت و در ۱۰ اسفند ۱۳۵۹ به جبهۀ مریوان منتقل و در ۲۰ مرداد ۱۳۶۰ به لارستان بازگشت (در آن مقطع نیروهایی که به کردستان اعزام میشدند تحت فرماندهی سپاه همان شهرستان خدمت میکردند) (همو).
عفیفه در ۲۴ بهمن ۱۳۶۱ از سوی بسیج سپاه پاسداران لارستان به تیپ امام سجاد(ع)* در جبهۀ جنوب اعزام و در خط پدافندی جبهۀ موسیان با سمت تکور شرکت کرد و در ۲۹ فروردین ۱۳۶۲ به لارستان بازگشت (همو).
او در ۱۸ بهمن ۱۳۶۲ از سوی بسیج سپاه پاسداران لارستان در قالب یک گروهان، به لشکر ۱۹ فجر* در جبهۀ جنوب اعزام و در اردوگاه معاد در منطقۀ دشتعباس مستقر و به تمرینات نظامی و تاکتیکی مشغول شد و در ۱۸ فروردین ۱۳۶۳ به لارستان بازگشت (همو).
شعبانعلی در ۶ تیر ۱۳۶۳ مصادف با میلاد حضرت امام رضا(ع) با طوبی معتمد ازدواج کرد و خطبه عقدشان را آیت‌الله سیدعبدالعلی آیت‌اللهی، امام جمعۀ وقت لارستان جاری نمود ولی از این ازدواج صاحب فرزندی نشدند (معتمد).
عفیفه در ۲۷ اسفند ۱۳۶۳ از طرف بسیج سپاه پاسداران لارستان به لشکر ۱۹ فجر در جبهۀ جنوب و جزایر مجنون اعزام و در ادامۀ عملیات بدر، که در ۲۰ اسفند ۱۳۶۳ در منطقۀ عملیاتی هورالهویزه، با هدف قطع جاده بصره- العماره و تهدید بصره از شمال، شروع شده بود با سمت آرپیجی زن در دسته سوم گروهان یکم گردان قاسم بنالحسن(ع)* شرکت کرد و در حال گشتی زنی با قایق در هور، مورد اصابت ترکش خمپاره ۱۲۰ میلیمتری قرار گرفت و دست چپش از بازو قطع شد و به بیمارستان صحرایی امام علی(ع)و از آنجا به بیمارستان شهید بقایی اهواز و به خاطر وضعیت دستش با هواپیما به اصفهان و بیمارستان شهید سیدمصطفی خمینی شهرستان نجف‌آباد منتقل شد و یک ماه در آنجا بستری بود و به مقام جانبازی نائل آمد (معتمد).
او در ۱۸ اسفند ۱۳۶۵ به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شهرستان لارستان درآمد و به جهت تجربیات زیادی که با حضور در جبهه کسب نموده بود دیگر نیازی به طی دورۀ آموزشی نداشت (ملک‌زاده).
شعبانعلی در ۲۰ اسفند ۱۳۶۵ از طرف سپاه پاسداران لارستان به لشکر ۳۳ المهدی(عج)* در جبهۀ جنوب اعزام و با وجود اینکه یک دستش قطع بود، به سمت معاونت گردان امام علی(ع) منصوب شد و در عملیات کربلای ۸، در ۱۸ فروردین ۱۳۶۶ در منطقۀ عملیاتی شرق بصره، با هدف انهدام نیروهای دشمن و تحکیم مواضع به دست آمده در عملیات کربلای ۵، شرکت کرد و در روز اول این عملیات، بر اثر اصابت خمپاره به قایقش به شهادت رسید. پیکرش به شهرستان لارستان منتقل و در ۲۴ فروردین ۱۳۶۶ با حضور گستردۀ مردم، تشییع و پس از اقامۀ توسط آیت‌الله سیدعبدالعلی آیت‌اللهی در گلزار شهدای لار در کنار همرزمان شهیدش به خاک سپرده شد (معتمد).
شعبانعلی چون در ماه شعبان به دنیا آمد، پدر و مادر نام شعبانعلی برایش انتخاب کردند در ماه شعبان دست چپش قطع شد و در ماه شعبان به شهادت رسیدو مصادف با نیمۀ شعبان هم به خاک سپرده شد (همو).
شعبانعلی را همه به درستکاری و پاکدستی و امانت‌داری میشناختند. در رفع نیاز هر نیازمندی از هیچ کوششی دریغ نمیکرد. خودش را وقف مردم کرده بود و هرکاری که در توانش بود برای آسایش مردم انجام می‌داد. اهل مشورت بود و در تصمیمگیریهایش از نظرات دیگران کمک می‌گرفت (همو).
در قسمتی از وصیت‌نامه شعبانعلی عفیفه آمده است: من هیچگاه بدون شور و مشورت خداوند (استخاره) به جبهه نیامدم. همیشه تابع دستورات اسلام و تحت امر مرجع تقلیدم امام خمینی(ره) بوده‌ام. ای هموطن برای زنده نگه داشتن ارزش‌ها و شناخت حقیقت معنوی، بیشتر به قرآن مراجعه کنید و نهج‌البلاغه را از یاد نبرید و قرآن را زنده نگه دارید (همو).
یرای بزرگداشت نام و یاد شهید، در محلۀ کَهُویه شهر قدیم لار، دو کوچۀ شهید عفیه ۱ و شهید عفیفه ۲ و همچنین پایگاه بسیج روستایی کمیتۀ امداد امام خمینی(ره) لارستان، به نام شهید عفیفه نامگذاری شده است (ملک‌زاده).
مآخذ: اخلاقی، ابراهیم (همرزم شهید)، مصاحبه با مؤلف، اسفند ۱۴۰۱؛ بنیاد شهید و امور ایثارگران شهرستان لار، پرونده شهید شعبانعلی عفیفه، سند مورخ، فروردین ۱۳۶۶ش، موجود در دفتر حفظ و نشر ارزش‌های دفاع مقدس؛ فرهنگ اعلام شهدای استان فارس، مرکز مطالعات و پژوهشهای بنیاد شهید و امور ایثارگران، چاپ اول ۱۳۹۶ش؛ معتمد، طوبی(همسر شهید)، مصاحبه با مؤلف، بهمن ۱۴۰۲؛ ملک‌زاده، امین (مسئول کارگزینی سپاه پاسداران لارستان)، مصاحبه با مؤلف، بهمن ۱۴۰۲؛
/ مسعود ذبایحی‌جهرمی/